A dark cosmonaut from a constellation of terror
Rips out a page of an ancient book.
He hangs it on a door on A. Street,
And goes down to Earth
To join the hunt.
Beneath the cosmonaut’s feet blood flows,
Blood, which waters flowers
Thrown asunder on cobbled roads.
Beneath the cosmonaut’s soles break bones,
Fists rain down,
And the primal screams of Earthlings are heard
In the Hellfire
Which reigns over the capital,
Over the souls of victims,
Over all humanity.
But the cosmonaut does not see,
Does not hear,
Does not feel.
There is a vacuum in his helmet.
A black hole where the soul should be.
And in the cosmonaut’s chest,
Instead of a heart,
Beats a flash grenade.
Naturally,
The cosmonaut cannot read
In the languages of the Tower of Babel.
He only knows how to strike
Everything in sight,
Sipping from the river Mnemosyne, he
Beats and sips,
Beats and sips.
Beats, beats, beats.
But these men,
Women,
Children…
Grannies and granddaddies…
Those who just want to be called “people.”
Those swallowed up by the gates
On A. Street.
After the hunt,
They read the writing on the wall,
That ancient page
Of a forgotten Italian writer:
Lasciate ogne speranza, voi ch’intrate
(Abandon hope, all ye who enter)
But they,
The people,
PEOPLE with a capital P
Will forever pay the sign no heed.
*** OMON, or AMAP, refers to the Belarusian riot police, a part of the Belarusian state security apparatus.
Translated by David Kurkovskiy and Zachary Nelson
—-
Беларускі арыгінал:
Прысвячэнне ахвярам АМАП-у і гвалту ўвогуле.
Ogne speranza
Цёмны касманаўт з сузорʼя тэрору
Вырваў старонку старажытнай кнігі,
Павесіў над дзвярыма на вуліцы А.,
І спусціўся на Зямлю
На паляванне.
Пад нагамі касманаўта ліецца кроў,
Якая палівае кветкі,
Пакінутыя на брукаванцы.
Пад нагамі касманаўта ламаюцца косці,
Апускаюцца рукі,
І чуваць жывыя крыкі зямлян
У пякельным агні,
Што пануе над сталіцаю,
Над духамі ахвяр,
Над чалавецтвам.
Але касманаўт гэтага не бачыць,
Не чуе,
Не адчувае.
У касманаўта вакуум у галаве,
Чорная дзюра замест душы,
А ў грудзях касманаўта бʼецца
Замест сэрца
Светлашумавая граната.
Натуральна,
Касманаўт не ўмее чытаць
На мовах Вавілонскай вежы:
Ён ўмее толькі біць
Па ўсім,
І піць
З Мнемазіны.
Бʼе ды пʼе,
Бʼе ды пʼе,
Бʼе. Бʼе. Бʼе.
Аднак тыя мужчыны,
Жанчыны,
Дзеці,
Бабулі,
Дзядулі…
Тыя, хто называюцца людзьмі,
Тыя каго заглынулі дзверы
На вуліцы А.
Па паляванні,
Вычыталі надпіс,
Старую старонку
Забытага італьянскага літаратара:
Lasciate ogne speranza, voi ch’intrate
(Пакідайце пры ўваходзе ўсякую надзею)
Але яны,
Людзі,
ЛЮДЗІ з вялікай літараю,
Гэтага надпісу не паслухаюцца.
Анхела Эспіноса-Руіс
The article gives the views of the author, not the Institute for Human Sciences (IWM).
